Σχέση προσπέλασης - επιπλοκών στην ολική αρθροπλαστική ισχίου

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση στη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με την σχέση της χειρουργικής προσπέλασης με τις μείζονες επιπλοκές στην επέμβαση της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου.  Έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις υπέρ καθεμιάς από τις χειρουργικές προσπελάσεις στο ισχίο, δηλαδή την πρόσθια, την οπίσθια και την πλάγια.  

Στα κλασικά κείμενα της βιβλιογραφίας η κάθε προσπέλαση συνδέεται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με κάποιες επιπλοκές.  Ωστόσο, δεν φαίνεται να διασαφηνίζεται αν υπάρχει και ποια είναι η ιδανική προσπέλαση για την ολική αντικατάσταση της άρθρωσης.  

Αυτό το ερώτημα προσπάθησε να απαντήσει μία νέα μελέτη στο μεγάλης αξιοπιστίας και παγκόσμιας αποδοχής περιοδικό JAMA (Journal of American Medical Association).  Στο άρθρο αυτό έγινε προσπάθεια να καθοριστεί εάν η πρόσθια προσπέλαση σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο επιπλοκών, σε σχέση με τις περισσότερο παραδοσιακές προσπελάσεις, δηλαδή την πλάγια και την οπίσθια. 

Έγινε μία βασισμένη στον πληθυσμό προοπτική μελέτη κοόρτης όλων των ενηλίκων στο Ontario του Καναδά, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε πρωτογενή ολική αρθροπλαστική ισχίου λόγω οστεοαρθρίτιδας, μεταξύ Απριλίου 2015 και Μαρτίου 2018.  Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για ένα χρόνο.   Στη μελέτη έγινε σύγκριση των ασθενών, και συγκεκριμένα έγινε συσχέτιση μεταξύ της πρόσθιας προσπέλασης έναντι της οπίσθιας και της πλάγιας για την ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Υπήρχαν μείζονες επιπλοκές της επέμβασης μέσα σε ένα χρόνο (εν τω βάθει λοίμωξη, εξάρθρημα που απαίτησε κλειστή ή ανοικτή ανάταξη και χειρουργική επέμβαση αναθεώρησης).  Όλα τα αποτελέσματα εκτιμήθηκαν με στατιστικές μεθόδους. 

Από τους 30.098 ασθενείς με μέση ηλικία τα 67 έτη, οι 16.079 ήταν γυναίκες που υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου, με τις 2.995 να υποβάλλονται σε πρόσθια προσπέλαση, 21.248 σε πλάγια προσπέλαση και 5.855 σε οπίσθια προσπέλαση.  Πραγματοποιήθηκαν σε ένα από τα 73 νοσοκομεία και έναν από τους 298 χειρουργούς.  Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για ένα χρόνο. Σε σχέση με αυτούς στους οποίους χρησιμοποιήθηκε πλάγια ή οπίσθια προσπέλαση, οι ασθενείς με πρόσθια προσπέλαση ήταν νεότεροι (μέση ηλικία 65 έναντι 67 ετών) και είχαν χαμηλότερο ποσοστό συννοσηρότητας.  Επίσης, οι ασθενείς με πρόσθια προσπέλαση χειρουργήθηκαν από χειρουργούς μεγαλύτερου όγκου.  Η σύγκριση μεταξύ της πρόσθιας προσπέλασης και της πλάγιας ή οπίσθιας προσπέλασης έδειξε ότι η ομάδα της πρόσθιας προσπέλασης είχε σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο μειζόνων χειρουργικών επιπλοκών (61 ασθενείς έναντι 29 ασθενών).

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι μεταξύ των ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου, η πρόσθια προσπέλαση συγκρινόμενη με την οπίσθια ή πλάγια προσπέλαση σχετίστηκε με μικρό, αλλά στατιστικά σημαντικά αυξημένο κίνδυνο μειζόνων χειρουργικών επιπλοκών.  Η σύσταση των συγγραφέων είναι ότι τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν στη λήψη απόφασης από την πλευρά του χειρουργού για την προσπέλαση της ολικής αρθροπλαστικής, ωστόσο, συνέστησαν οτι χρειάζεται περαιτέρω μελέτη για την κατανόηση των αποτελεσμάτων αυτών. 

Πηγή: “JAMA (Journal of American Medical Association )”, Μάρτιος 2020