Οι τελευταίες εξελίξεις στα υλικά της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου: κεραμικό και πολυαιθυλένιο

Η τεχνολογία των υλικών στην ολική αρθροπλαστική ισχίου έχει σημειώσει μεγάλες προόδους τα τελευταία χρόνια. Εντούτοις, η μεγάλη πρόκληση στη βιομηχανία των υλικών ολικής αρθροπλαστικής ισχίου παραμένει η επιλογή του υλικού, όχι στη βάση των μοσχευμάτων, αλλά στις επιφάνειες επαφής. Οι επιφάνειες επαφής είναι τα δύο εκείνα τμήματα πάνω στα οποία πραγματοποιείται η διαρκής κίνηση της νέας τεχνητής άρθρωσης του ισχίου μετά από αυτή την επέμβαση. Οι προσπάθειες της βιομηχανίας σε αυτό τον τομέα στόχευαν στο να δημιουργηθούν τέτοια υλικά που να αντέχουν σε εκατομμύρια κύκλους κινήσεων και να ελαχιστοποιήσουν τη τριβή που υπάρχει ανάμεσα στις δύο επιφάνειες επαφής. Παραδοσιακά, η επιφάνεια επαφής της μηριαίας πρόθεσης αποτελούνταν από ένα μεταλλικό στοιχείο, ενώ αυτή της κοτυλιαίας πρόθεσης από μεταλλικό στοιχείο και στη συνέχεια από πολυαιθυλένιο (πλαστικό). Τα τελευταία χρόνια τα υλικά αυτά βελτιώθηκαν ή και τροποποιήθηκαν. Στη μηριαία πρόθεση η μηριαία κεφαλή αποτελείται πλέον από βελτιωμένα κράματα μετάλλου, ενώ στην κοτύλη έχει σχεδόν καταργηθεί η μεταλλική πρόθεση, ενώ το πολυαιθυλένιο έχει σχεδόν πλήρως αντικατασταθεί με τον τύπο highly cross link polyethylene, δηλαδή πολυαιθυλένιο πολύ μεγάλης ανθεκτικότητας στη φθορά. Η μεγαλύτερη όμως πρόοδος τα τελευταία χρόνια είναι η εμφάνιση του κεραμικού υλικού τόσο γα τη μηριαία κεφαλή όσο και για την κοτύλη. Φαίνεται ότι το κεραμικό έχει πολύ μικρότερη τριβή από τα κλασικά συμβατικά υλικά.

Υπάρχουν πολλές σχολές που θεωρούν την ολική αρθροπλαστική με επιφάνειες επαφής το κεραμικό σε κεραμικό (δηλαδή κεραμική μηριαία κεφαλή και κεραμικό κυπέλλιο κοτύλης) ως την καλύτερη επιλογή για ελαχιστοποίηση της φθοράς. Στη βιβλιογραφία όμως πλέον υπάρχει μεγάλη ποικιλία απόψεων και μεγάλη διχογνωμία για την καλύτερη επιλογή επιφανειών επαφής. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν απόψεις για επιφάνειες επαφής μετάλλου σε πολυαιθυλένιο, κεραμικό σε πολυαιθυλένιο και κεραμικό σε κεραμικό. Γενικά θεωρείται ότι και οι τρεις επιλογές συνιστούν τη σύγχρονη επιλογή μοσχευμάτων στην ολική αρθοπλαστική ισχίου.

Σε πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο στο περιοδικό Hip International διεξήχθη μία μελέτη, κατά την οποία έγινε σύγκριση μεταξύ συστημάτων ολικής αρθροπλαστικής ισχίου με κεραμικό σε κεραμικό και με κεραμικό σε πολυαιθυλένιο. Πραγματοποιήθηκε μία συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση των δημοσιευμένων, τυχαιοποιημένων, ελεγχόμενων μελετών προκειμένου να γίνει η σύγκριση των παραπάνω μοσχευμάτων.

Έγινε συστηματική μελέτη των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων, όπου ερευνήθηκε η σχέση μεταξύ των επιφανειών επαφής και των αποτελεσμάτων μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου από δύο ανεξάρτητους ερευνητές. Συνολικά διερευνήθηκαν 13 μελέτες που συμπεριλάμβαναν 2488 ολικές αρθροπλαστικές ισχίου. Έγινε μελέτη αυτών των εργασιών σχετικά με την άσηπτη χαλάρωση, την οστεόλυση, τα ποσοστά αναθεωρήσεων, καταγμάτων μηριαίου, εξαρθρημάτων, εν τω βάθει λοιμώξεων, εν τω βάθει φλεβοθρομβώσεων και ανισοσκελίας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαρα τεκμήρια στα οποία να στηρίζεται η επιλογή των προθέσεων κεραμικού σε κεραμικό έναντι των προθέσεων κεραμικού σε πολυαιθυλένιο. Διαπίστωσαν επίσης ότι υπάρχει ανάγκη για περισσότερες μελέτες με υψηλής ποιότητας και περισσότερο μακροπρόθεσμα τεκμήρια προκειμένου να διευκρινιστεί η επιλογή των επιφανειών επαφής στην ολική αρθροπλαστική ισχίου.