Οι μορφολογικές μετρήσεις στο ισχίο προβλέπουν την εμφάνιση συμπτωματολογίας

Είναι πλέον γνωστό από τη βιβλιογραφία ότι οι ασθενείς με ανατομικές ανωμαλίες στην άρθρωση του ισχίου εμφανίζουν σε μεγάλο ποσοστό συμπτωματολογία.  Αυτό που δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό είναι εάν συγκεκριμένες ανατομικές παράμετροι μπορούν να προβλέψουν την εμφάνιση συμπτωμάτων σε ένα υγιές άτομο.  

Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει πρόσφατη εργασία που δημοσιεύτηκε στο αμερικάνικο περιοδικό “American Journal of Sports Medicine”.  Η υπόθεση της μελέτης ήταν ότι συγκεκριμένες παράμετροι της ανατομίας του μηριαίου και της κοτύλης μπορούν να προβλέψουν εάν ένας ασθενής θα καταστεί συμπτωματικός στο μέλλον.  

Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 548 συμμετέχοντες, στους οποίους ανήκαν 176 συμπτωματικοί ασθενείς που ήταν προγραμματισμένοι για χειρουργική επέμβαση στο ισχίο ή είχαν λειτουργικό περιορισμό της άρθρωσης και 372 ασυμπτωματικοί εθελοντές που υπεβλήθησαν σε τρισδιάστατη μαγνητική τομογραφία.  Καταγράφηκαν πολλαπλές μετρήσεις του μηριαίου (γωνία α, γωνία Ω,  η αυχενομηριαία γωνία και η συστροφή) και της κοτύλης (προσανατολισμός, επικάλυψη) καθώς και σπονδυλοπυελικές μετρήσεις.  Όλοι αυτοί οι παράμετροι μετρήθηκαν με ημιαυτόματο τρόπο.  

Οι συμπτωματικοί ασθενείς είχαν μεγαλύτερες βλάβες τύπου cam (όπως καθορίστηκαν από τις γωνίες Ω και α), μικρότερη επικάλυψη της κοτύλης, μεγαλύτερη κλίση της πυέλου (pelvic incidence) και μεγαλύτερη κλίση του ιερού.  Οι ασθενείς είχαν μεγαλύτερες τιμές στις σπονδυλοπυελικές μετρήσεις σε σχέση με τους ασυμπτωματικούς εθελοντές. Όταν οι παράμετροι αυτοί εισήχθησαν σε λογιστική παλινδρόμηση προέκυψε ένας σημαντικός βαθμός πρόβλεψης για τους συμπτωματικούς ασθενείς με διαταραγμένη μορφολογία.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι υπάρχει μία πολύπλοκη δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ του ισχίου και των σπονδυλοπυελικών μετρήσεων.  Μετρήσεις όπως η  μηροκοτυλιαία πρόσκρουση τύπου cam, η μειωμένη επικάλυψη της κεφαλής του μηριαίου από την κοτύλη και οι αυξημένες σπονδυλοπυελικές γωνίες αποτελούν παράγοντες πρόβλεψης για μία συμπτωματική κατάσταση στο ισχίο.  Οι μετρήσεις αυτές ήταν σημαντικές για να διακρίνουν το συμπτωματικό άτομο ανάμεσα στους συμμετέχοντες της μελέτης και ήταν σημαντικές σε συνδυασμό με άλλες ανωμαλίες του ισχίου. Έτσι, οι συμπτωματικοί ασθενείς μπορούν αποτελεσματικά να διαφοροποιηθούν από τους ασυμπτωματικούς εθελοντές βάσει των ανατομικών παραγόντων πρόβλεψης.

Πηγή: “American Journal of Sports Medicine”, Οκτώβριος 2018