Η παραμόρφωση τύπου cam επιδεινώνεται με την ηλικία

Αν και το σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης τύπου cam και pincer αποτελεί ένα συχνό αποδεδειγμένο αίτιο χρόνιου πόνο στο ισχίο, ειδικά στα αθλούμενα άτομα, υπάρχουν πολλές πτυχές της κατάστασης αυτής που παραμένουν όχι καλά ξεκαθαρισμένες. Ερωτήματα όπως τα αίτια δημιουργίας του συνδρόμου, η πρόοδός του ανάλογα με την ηλικία και η ιδανική θεραπευτική αγωγή για τον κάθε μεμονωμένο ασθενή, παραμένουν μερικώς αναπάντητα.

Σε μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Hip International οι συγγραφείς αναλύουν την παθογένεση και την κλινική παρουσίαση του σχετικού με την αθλητική δραστηριότητα συνδρόμου μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης, σε μία μεγάλη συνεχόμενη σειρά συμπτωματικών αθλητών.

Αναλύθηκαν στοιχεία υψηλού επιπέδου αθλητών που συμμετείχαν στο Gaelic Athletic Association, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αρθροσκοπική θεραπεία του συνδρόμου μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης μεταξύ των ετών 2009 και 2017. Τα στοιχεία συλλέχθησαν βάσει των ειδικών κλιμάκων αξιολόγησης του ισχίου (Harris Hip Score, UCLA, SF-36, WOMAC), καθώς και με τη χρήση αναγνωρισμένων κλινικών παραμέτρων (εύρος κίνησης, παρουσίαση συμπτωμάτων, δοκιμασιών αναπαραγωγής συμπτωμάτων) αλλά και ακτινολογικών εξετάσεων (προσθιοπίσθια ακτινογραφία ισχίου, λήψη τύπου Dunn και profil προβολές).

Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν 1021 συνεχόμενες περιπτώσεις ασθενών (μέση ηλικία 26,6 ± 6,2 έτη). Σε κάθε περίπτωση η συντηρητική θεραπεία απέτυχε να λύσει το πρόβλημα και η μέση διάρκεια της συμπτωματολογίας ήταν 2,4 ± 1,1 έτη. Τα συμπτώματα στους ασθενείς εμφανίστηκαν βαθμιαία και περιελάμβαναν πόνο στο ριζομήριο (76,1%) και δυσκαμψία του ισχίου (76,5%) μετά από δραστηριότητα.

Η βλάβη τύπου pincer ήταν παρούσα σε όλες τις περιπτώσεις και η βλάβη τύπου cam στο 72,1%. Η επίπτωση του βαθμού της βλάβης τύπου cam αυξανόταν με την
πρόοδο της ηλικίας (p<0,001). Η μέση γωνία κέντρου-παρυφής παρέμενε στατική (p=0,476). Η αυξανόμενη γωνία κέντρου παρυφής, η γωνία α και η παρουσία κατάγματος του δακτυλίου της κοτύλης συνοδευόταν από περιορισμό της κίνησης του ισχίου (p<0,001).

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι το συμπτωματικό σχετιζόμενο με την αθλητική δραστηριότητα σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης που παρουσιάζεται στη μεγάλη αυτή σειρά αθλητών απέτυχε να αντιμετωπιστεί με συντηρητική θεραπεία. Η αυξανόμενη ανατομική ανωμαλία στο ισχίο είχε ως αποτέλεσμα μικρότερο εύρος κίνησης. Η ανώμαλη μορφολογία στη κοτύλη παραμένει στατική σε σχέση με την ηλικία ενώ η παραμόρφωση τύπου cam αυξάνεται με αυτήν και αποτελεί μάλλον μία δευτερεύουσα παθολογική κατάσταση.

Πηγή: “Hip International”, Φεβρουάριος 2019