Αρθροσκόπηση ισχίου στη δυσπλασία: Παρόμοια αποτελέσματα και επιβίωση της άρθρωσης σε σύγκριση με μη δυσπλαστικά ισχία, 10 χρόνια μετά

Η δυσπλασία του ισχίου θεωρείται από μερικούς αντένδειξη για αρθροσκόπηση ισχίου. Σε γενικές γραμμές η επιστημονική κοινότητα αντιμετωπίζει τη δυσπλασία του ισχίου με μεγαλύτερη ματαιοδοξία στοχεύοντας σε μία αρθροπλαστική ισχίου μακροπρόθεσμα. Ωστόσο νέα μελέτη έδειξε παρόμοια αποτελέσματα της αρθροσκόπησης ισχίου, όταν συγκρίθηκαν ομάδες ασθενών με δυσπλαστικό και μη δυσπλαστικό ισχίο.

Ο σκοπός της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της αρθροσκόπησης ισχίου επί μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης σε ασθενείς με δυσπλασία του ισχίου και η σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου.

Μελετήθηκαν ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου μεταξύ του Ιανουαρίου 2009 και του Οκτωβρίου 2013, με ελάχιστη παρακολούθηση 10 ετών. Τα κριτήρια συμπερίληψης αποτελούνταν από ασθενείς με στοιχεία δυσπλασίας (γωνία κέντρου - έξω παρυφής (LCEA) μικρότερη των 25 μοιρών). Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από ασθενείς με την ανάλογη γωνία να είναι μεγαλύτερη των 30 μοιρών. Τα αποτελέσματα που αξιολογήθηκαν συμπεριλάμβαναν την επιβίωση της άρθρωσης, δηλαδή την διενέργεια ή όχι ολικής αρθροπλαστικής ισχίου, την επαναλαμβανόμενη αρθροσκόπηση ισχίου αλλά και από τις αναφερόμενες από τους ασθενείς κλίμακες αξιολόγησης της άρθρωσης του ισχίου. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν με στατιστικές μεθόδους.

Στη μελέτη περιλαμβάνονταν 46 περιπτώσεις ασθενών με δυσπλασία και 90 περιπτώσεις χωρίς δυσπλασία. Δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στα γενικότερα χαρακτηριστικά των ασθενών. Στα 10 χρόνια μετά την αρθροσκόπηση, το 9% των δυσπλαστικών ισχίων και το 4% της ομάδας ελέγχου υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου. Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά των ομάδων αυτών όσον αφορά την επιβίωση του ισχίου ή την επανάληψη της αρθροσκόπησης. Και οι δύο ομάδες ανέφεραν βελτιώσεις στις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου και δεν υπήρχαν διαφορές σε αυτές.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η αρθροσκόπηση ισχίου για συμπτωματική μηροκοτυλιαία πρόσκρουση αποτελεί μία επιτυχής θεραπεία σε περιπτώσεις με δυσπλασία του ισχίου. Παρατηρήθηκαν χαμηλά ποσοστά επιπλοκών και συγκρίσιμα αποτελέσματα των ασθενών με δυσπλασία σε σχέση με αυτών χωρίς δυσπλασία. Ωστόσο η αυξημένη γωνία Tonnis (γωνία κέντρου- έξω παρυφής - LCEA) μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα για μετατροπή της επέμβασης σε ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Πηγή: "Arthroscopy", Φεβρουάριος 2025