Η παθολογία του λαγονοψοΐτη μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου

Η παθολογία του λαγονοψοΐτη αποτελεί μια σχετικά ασυνήθιστη αιτία πόνου μετά από ολική αρθροπλαστική του ισχίου, που τυπικά παρουσιάζεται με συμπτώματα πόνου στο ριζομήριο κατά την ενεργή κάμψη ή και έκταση του ισχίου. Έχουν αναφερθεί διάφοροι τρόποι χειρουργικής και συντηρητικής αντιμετώπισης.

Σε μία νέα μελέτη ανασκόπησης αναφέρθηκε η επίπτωση της παθολογίας του λαγονοψοΐτη, αλλά και τα αποτελέσματα της αντιμετώπισής του.

Σε μια βάση δεδομένων 1000 ασθενών που υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου μετρήθηκε ανασκοπικά η επίπτωση της παθολογίας του λαγονοψοΐτη μετεγχειρητικά. Επίσης, εκτιμήθηκαν συντηρητικές και χειρουργικές μέθοδοι αντιμετώπισής της.

Συνολικά εντοπίστηκαν 24 ασθενείς με συμπτωματική παθολογία του λαγονοψοΐτη, δίνοντας έτσι μία επίπτωση της τάξης του 2,4%. Ενώ, η μέση ηλικία των ασθενών που υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου ήταν τα 65 έτη, η μέση ηλικία όπου εμφανίστηκε ανάπτυξη παθολογίας του λαγονοψοΐτη ήταν τα 54 έτη (28 έως 67).  Οι νεότεροι ασθενείς και αυτοί που υπεβλήθησαν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου για καταστάσεις άλλες πλην της πρωτογενούς οστεοαρθρίτιδας παρουσίασαν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης της επιπλοκής αυτής.  Οι υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση εγχύσεις στεροειδούς και η φυσιοθεραπεία είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη ανακούφιση των συμπτωμάτων στο 61% των περιπτώσεων, μερική ανακούφιση στο 13% και κανένα αποτέλεσμα στο 26%.  Οκτώ από τους 24 ασθενείς τελικά υπεβλήθησαν σε χειρουργική θεραπεία συμπεριλαμβανομένης της τενοτομής (n=7) και σε έναν έγινε επανατοποθέτηση της πρόθεσης της κοτύλης.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι σε αυτήν την μεγαλύτερη σειρά ασθενών για την εκτίμηση της παθολογίας του λαγονοψοΐτη μετά από ολική αρθροπλαστική ισχίου, υπήρχε μεγαλύτερη επίπτωση της κατάστασης σε νέους ασθενείς, πιθανώς λόγω των διαφορετικών χειρουργικών ενδείξεων.  Ειδικά η ολική αρθροπλαστική για τη νόσο του Perthes και τη δυσπλασία των ισχίων, συμπεριλαμβάνει την αύξηση του μήκους του άκρου, καθώς και της οριζόντιας απόστασης από το κέντρο περιστροφής. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να αυξήσει την τάση στον τένοντα του λαγονοψοΐτη και να προκαλεί υψηλότερο κίνδυνο ερεθισμού του. Η καθοδηγούμενη από υπερηχογράφημα έγχυση με στεροειδές αποτελεί μια χαμηλού κινδύνου τεχνική και σχετικά αποτελεσματική.  Σε ανθεκτικές καταστάσεις θα πρέπει να εκτιμηθεί η πιθανή απελευθέρωση-διατομή του τένοντα. Τέλος, οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται για τον κίνδυνο εμμένοντος άλγους στο ριζομήριο, όταν πρόκειται να υποβληθούν σε ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Πηγή: “Bone and Joint Journal”, Φεβρουάριος 2021