Επιστροφή κατά 97% στη χορευτική δραστηριότητα μετά από αρθροσκόπηση ισχίου

Οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες χορευτές αποτελούν μία ιδιαίτερη ομάδα ασθενών με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, καθώς η δραστηριότητά τους περιλαμβάνει μεγάλο εύρος κίνησης του ισχίου, έντονα κραδασμική άσκηση και τακτικές προπονήσεις.  Δεν είναι πολλές οι μελέτες που αναφέρουν τα αποτελέσματα της αρθροσκόπησης ισχίου σε αυτήν την ομάδα των ασθενών.

Μία καινούρια μελέτη προσπαθεί να δώσει φως στο ερώτημα αυτό, καθώς οι  συντελεστές της προσπάθησαν να διερευνήσουν το ποσοστό συμμετοχής στο χορό, αλλά και τους παράγοντες που επηρεάζουν το πρωτογενές αποτέλεσμα μετά από αρθροσκόπηση ισχίου για τη θεραπεία της μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης.

Μελετήθηκε μια συνεχόμενη σειρά χορευτών με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση.  Για την εκτίμηση της επίπτωσης της υπερελαστικότητας στα αποτελέσματα οι ασθενείς ταξινομήθηκαν ως έχοντες είτε γενικευμένη υπερελαστικότητα των αρθρώσεων (generalized joint laxity) ή μη, βασισμένη στον δείκτη αξιολόγησης της υπερκινητικότητας Beighton-Horan Joint Mobility Index.  Εκτιμήθηκαν η επιστροφή στο χορό, οι κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου Μodified Harris Hip Score, Hip Outcome Score-Activities of Daily Living και HOS Sports Specific Subscale, προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά στους 6, 12, 24 και 36 μήνες.  Η μεταβολή των προεγχειρητικών σε μετεγχειρητικά αποτελέσματα συγκρίθηκε χρησιμοποιώντας την ελάχιστη κλινική σημαντική διαφορά και την αποδεκτή συμπτωματική κατάσταση από τους ασθενείς.  Η επιστροφή στο χορό εκτιμήθηκε αναφορικά με την επιστροφή σε κάθε δραστηριότητα χορού, την επιστροφή στο προηγούμενο επίπεδο και των ωρών της συμμετοχής στο χορό μετά τη χειρουργική επέμβαση.  Αναλύθηκαν οι κλινικοί και δημογραφικοί παράγοντες χρησιμοποιώντας στατιστική επεξεργασία.

Η μελέτη αυτή συμπεριλάμβανε 64 συνεχόμενους ασθενείς (62 γυναίκες και 2 άνδρες), με μέση ηλικία 22,3 έτη ± 9,4 έτη, με ένα μέσο χρόνο παρακολούθησης τους 23 μήνες.  Μετεγχειρητικά, 62 ασθενείς (97%) επέστρεψαν στο χορό σε μέσο χρονικό διάστημα 6,9 ± 2,9 μήνες. Από αυτούς, 40 (62,5%) ανέφεραν ότι επέστρεψαν σε ένα καλύτερο επίπεδο δραστηριότητας ενώ 20 (31%) επέστρεψαν στο ίδιο επίπεδο δραστηριότητας.  Παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου. Υπήρχε, ωστόσο, μία σημαντική μείωση του αριθμού των ωρών του χορού μετεγχειρητικά. Όλες οι κλίμακες αξιολόγησης είχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην κλινική εμφάνιση των ασθενών.  Όλα τα αποτελέσματα δεν έδειξαν διαφορές ανάμεσα στις ομάδες με υπερελαστικότητα των αρθρώσεων και μη.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι μετά από αρθροσκόπηση ισχίου το 97% των χορευτών επέστρεψε στο χορό σε ένα μέσο χρονικό διάστημα 6,9 μηνών, με τους περισσότερους χορευτές να χορεύουν σε ένα υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το προεγχειρητικό.  Το επίπεδο της χορευτικής δραστηριότητας ήταν ο μόνος σημαντικός παράγοντας που επηρέαζε τα σχετικά με την επιστροφή στο χορό αποτελέσματα, με τους χορευτές υψηλού επιπέδου να εμφανίζουν υψηλότερη επιστροφή στον χορό.

Πηγή: “Arthroscopy”, Μάρτιος 2019