Η επίδραση της πλήρους ρήξης του στρογγύλου συνδέσμου σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και ρήξη επιχειλίου χόνδρου

Ο στρογγύλος σύνδεσμος αποτελεί μια ισχυρή δομή της άρθρωσης του ισχίου.  Ωστόσο, ακόμα και σήμερα δεν έχει διευκρινιστεί ο ακριβής εμβιομηχανικός του ρόλος.  Υπάρχουν πολλές μελέτες που δίνουν έμφαση στην μεγάλη συμμετοχή του στρογγύλου συνδέσμου στη σταθερότητα της άρθρωσης.  Υπάρχει όμως και ο αντίλογος σύμφωνα με τον οποίο ο σύνδεσμος έχει μικρή λειτουργική δράση και αποτελεί απλώς ένα ανατομικό υπόλειμμα.  

Ωστόσο, η μερική ή πλήρης ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου αποτελεί ένα όχι ασυνήθιστο εύρημα κατά την αρθροσκόπηση ισχίου σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση τύπου cam ή pincer και συνοδό ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης.  Σε αυτές τις περιπτώσεις το gold standard για την αντιμετώπιση είναι η νεαροποίηση (debridement), ενώ μία νέα αναφερόμενη τεχνική είναι η ανακατασκευή του συνδέσμου με τενόντιο μόσχευμα.

Μία νέα μελέτη ήρθε να δώσει νέες πληροφορίες σχετικά με την συμβολή του στρογγύλου συνδέσμου στην άρθρωση του ισχίου.  Στη μελέτη αυτή έγινε προσπάθεια να συγκριθούν τα αναφερόμενα από τους ασθενείς αποτελέσματα με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης και πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου με μία ομάδα ελέγχου με ακέραιο τον στρογγύλο σύνδεσμο, και επίσης να αναφέρει τον σχετικό κίνδυνο της ανάγκης για ολική αρθροπλαστική ισχίου σε αυτούς τους ασθενείς.

Συλλέχθηκαν στοιχεία μεταξύ Φεβρουαρίου 2008 και Απριλίου 2015 αναδρομικά.  Χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία ασθενών που εμφάνιζαν πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου, ρήξεις επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης και μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, οι οποίοι αξιολογήθηκαν για τουλάχιστον δύο χρόνια με τις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου Modified Harris Hip Score, Non Arthritic Hip score, Hip Outcome Score –Sport specific Subscale, International Hip Outcome tool-12 και Visual Analog Scale.  Οι ασθενείς που εξαιρέθηκαν από τη μελέτη ήταν αυτοί που εμφάνιζαν οστεοαρθρίτιδα ισχίου βαθμού μεγαλύτερου από 1 κατά Tonnis, προηγούμενες παθολογικές καταστάσεις του ισχίου και προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις.

Συνολικά μελετήθηκαν 18 ασθενείς με ελάχιστη παρακολούθηση δύο ετών και η κάθε περίπτωση ασθενή αντιστοιχήθηκε με τρεις ασθενείς ελέγχου, δημιουργώντας μια αναλογία 18 με 54 ασθενείς.  Οι κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου έδειξαν σημαντική βελτίωση στην ομάδα με πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου με την εξαίρεση της κλίμακας Hip Outcome Score –Sport specific Subscale. Στην ομάδα με ακέραιο στρογγύλο σύνδεσμο όλες οι κλίμακες αξιολόγησης βελτιώθηκαν χωρίς καμία εξαίρεση.  Επίσης παρατηρήθηκε ότι η ομάδα των ασθενών με πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου είχε τρεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να απαιτήσει στο μέλλον ολική αρθροπλαστική ισχίου σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι μετά την αρθροσκόπηση ισχίου οι ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση και πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου ανέφεραν σημαντική βελτίωση στις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου.  Ωστόσο, οι ασθενείς με πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου είχαν τρεις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να χρειαστούν μία επικείμενη ολική αρθροπλαστική ισχίου στο μέλλον.  Οι ασθενείς με πλήρη ρήξη του στρογγύλου συνδέσμου θα πρέπει να θεωρούνται μια ομάδα κινδύνου για ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Πηγή: Arthroscopy, Ιανουάριος 2019