Η αντιμετώπιση της αστάθειας του ισχίου με αρθροσκοπική πτύχωση του θυλάκου (capsular plication)

Η ατραυματική μικροαστάθεια του ισχίου (atraumatic microinstability) φαίνεται να είναι η αιτία ενδαρθρικής παθολογίας, ειδικότερα ρήξης του πρόσθιου επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η εκτίμηση μίας συνεχόμενης σειράς ασθενών με ατραυματική μικροαστάθεα του ισχίου που είχε ως αποτέλεσμα την παθολογία στον πρόσθιο επιχείλιο χόνδρο και αρθρικό χόνδρο της κοτύλης, που αντιμετωπίστηκαν με αρθροσκόπηση ισχίου και πτύχωση του θυλάκου χωρίς συνδυασμό τεχνικών στα οστά.

32 ασθενείς υπεβλήθησαν σε αρθροσκόπηση ισχίου και πτύχωση του αρθρικού θυλάκου με ράμματα για την θεραπεία της αστάθειας του ισχίου χωρίς συνοδές αφαιρέσεις οστών της κοτύλης ή του εγγύς μηριαίου, μεταξύ του Νοεμβρίου 2009 και Νοεμβρίου 2012, και παρακολουθήθηκαν για μία ελάχιστη χρονική διάρκεια 12 μηνών. Οι ασθενείς εκτιμήθηκαν κλινικά, προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά έως και για 36 μήνες και για την αξιολόγησή τους χρησιμοποιήθηκαν οι κλίμακες αξιολόγησης modified Harris hip score και iHOT. Η σύγκριση έγινε με την εκτίμηση της γωνίας κέντρου-παρυφής, της γωνίας Tonnis, τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης και των δημογραφικών χαρακτηριστικών.

Υπήρχε σημαντική βελτίωση στις κλίμακες αξιολόγησης του ισχίου κατά την τελική επανεξέταση. Κατά τη σύγκριση των ασθενών με ήπια δυσπλασία του ισχίου σε σχέση με αυτούς χωρίς δυσπλασία δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στο κλινικό αποτέλεσμα σε κανένα χρονικό σημείο της επανεξέτασης. Δεν υπήρχε κανένας σημαντικός συσχετισμός μεταξύ της ηλικίας του ασθενή, τη διάρκεια των προεγχειρητικών συμπτωμάτων, την προηγούμενη αντίθετη αρθροσκόπηση ισχίου, τη φύση της έναρξης των συμπτωμάτων, τις γωνίες κέντρου-παρυφής, τη γωνία Tonnis ή των προεγχειρητικών κλινικών ευρημάτων με το κλινικό αποτέλεσμα κατά την τελική επανεξέταση.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η μεμονωμένη αρθροσκοπική πτύχωση του αρθρικού θυλάκου με ράμματα που πραγματοποιείται για τη θεραπεία της αστάθειας του ισχίου είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση του πόνου και της λειτουργικότητας στους ασθενείς σε μία ελάχιστη διάρκεια παρακολούθησης ενός έτους.

Πηγή: “Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy”, Νοέμβριος 2016