Οι ενδείξεις και τα αποτελέσματα της τεχνικής των μικροκαταγμάτων για χόνδρινες βλάβες σε ασθενείς με μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν με αρθροσκόπηση ισχίου

Σε έναν μεγάλο αριθμό ασθενών που υποβάλλονται σε αρθροσκόπηση ισχίου λόγω μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης εντοπίζονται χόνδρινες βλάβες, ειδικά στην αρθρική επιφάνεια της κοτύλης. Η ύπαρξη των χόνδρινων βλαβών αποτελεί ένα δύσκολο πρόβλημα για τον χειρουργό κατά τη διάρκεια της αρθροσκόπησης και η σύγχρονη βιβλιογραφία δείχνει ότι σε γενικές γραμμές η τεχνική των μικροκαταγμάτων αποτελεί τη θεραπεία εκλογής (gold standard) για την αντιμετώπιση των βλαβών αυτών.

Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Arthroscopy διενεργήθηκε μία ανασκόπηση προκειμένου να εκτιμηθούν οι ενδείξεις και το μετεγχειρητικό αποτέλεσμα σε ασθενείς με χόνδρινες βλάβες που υποβάλλονται σε αρθροσκόπηση ισχίου λόγω μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης. Έγινε αναζήτηση στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων MED LINE EMBASE και Bub Med προκειμένου να εντοπιστούν οι επιστημονικές μελέτες σχετικά με ασθενείς οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν αρθροσκοπικά με την τεχνική των μικροκαταγμάτων, και συλλέχθηκαν τα στοιχεία σχετικά με τις ενδείξεις, τα αποτελέσματα και τη μετεγχειρητική αποκατάσταση.

Οι συγγραφείς εντόπισαν 12 μελέτες, οι οποίες αφορούσαν 267 ασθενείς. 11 από τις 12 μελέτες ανέφεραν θετικά αποτελέσματα μετά από την αρθροσκόπηση ισχίου με τη χρήση μικροκαταγμάτων. Μόνο σε ποσοστό 0,7% των ασθενών διαπιστώθηκαν επιπλοκές, ενώ στο 1,1% απαιτήθηκε επιπλέον χειρουργική επέμβαση. Ο μέσος χρόνος επανεξέτασης ήταν 29,5 μήνες.

Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι τα αποτελέσματα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία σχετικά με την αρθροσκόπηση ισχίου και τη τεχνική των μικροκαταγμάτων στις χόνδρινες βλάβες είναι γενικά θετικά, με ένα πολύ μικρό ποσοστό των ασθενών να απαιτεί επιπλέον χειρουργική επέμβαση ή να εμφανίζει επιπλοκές. Η περισσότερο κοινή ένδειξη που χρησιμοποιείται στη βιβλιογραφία για τη τεχνική των μικροκαταγμάτων είναι οι εστιακές χόνδρινες βλάβες πλήρους πάχους (IV κατά Outer Bridge). Η πλειονότητα της βιβλιογραφίας συνιστά περιορισμένη φόρτιση μετά από τα μικροκατάγματα, ενώ υπήρχε μεγάλη διακύμανση στα πρωτόκολλα αποκατάστασης που χρησιμοποιήθηκαν. Τέλος, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα σχετικά με τις ενδείξεις και τη σωστή μετεγχειρητική αποκατάσταση, που θα έχουν επιφέρουν τα καλύτερα αποτελέσματα για τους ασθενείς.