Το ισχίο του χορευτή

Τα ισχία των χορευτών συνιστούν μία ιδιαίτερη κατηγορία αρθρώσεων, τόσο όσον αφορά κάποια ανατομικά χαρακτηριστικά, με κυριότερο αυτό της μεγάλης ελαστικότητας και ευλυγισίας, όσο και λειτουργικούς χαρακτήρες της συγκεκριμένης δραστηριότητας, οι οποίοι δυνητικά μπορεί να προκαλέσουν ένα παθολογικό σύνδρομο.

Σε μία νέα μελέτη που αφορούσε χορευτές οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου καταδείχθηκε η προεγχειρητική ανατομία, τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα και τα ποσοστά επιστροφής στο χορό αθλητών υψηλού επιπέδου.

Αναλύθηκαν τα χαρακτηριστικά χορευτών υψηλού επιπέδου οι οποίοι υπεβλήθησαν σε αρθροσκόπηση ισχίου μεταξύ των ετών 2008 και 2016.  Καταγράφηκαν οι ειδικοί τύποι χορού, η μορφολογία και τα ακτινολογικά χαρακτηριστικά των ισχίων τους. Χρησιμοποιήθηκαν οι ειδικές κλίμακες αξιολόγησης για την εκτίμηση των μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων.

Συνολικά μελετήθηκαν 63 υψηλού επιπέδου χορευτές (77 ισχία) με μέση ηλικία τα 21,2 έτη.  Οι συγκεκριμένοι τύποι χορού που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη αυτή ήταν 57 τύπου studio dance, 47 τύπου high-kick dance και 28 ήταν καθαρά επαγγελματικού επιπέδου.  Η μορφολογία μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης τύπου cam (cam type-femoroacetabular impingement) αφορούσε το 95%, η μορφολογία τύπου pincer (pincer type-femoroacetabular impingement) το 40%, η μορφολογία υπακάνθιας πρόσκρουσης (subspine-anterior inferior iliac spine impingement) το 83% και η οριακή δυσπλασία (border line dysplasia) το 11%.  Οι τεχνικές που πραγματοποιήθηκαν ήταν συρραφή επιχειλίου χόνδρου στο 95% των περιπτώσεων, μερική εκτομή του επιχειλίου χόνδρου στο 5%, οστεοπλαστική μηριαίου στο 99%, οστεοπλαστική κοτύλης στο 49%, υπακάνθια αποσυμπίεση στο 88%, και πτύχωση του θυλάκου στο 66% (capsular plication).  Οι ασθενείς αυτοί παρακολουθήθηκαν για ένα μέσο χρονικό διάστημα 36 μηνών. 

Όλες οι βαθμολογίες των κλινικών δοκιμασιών ήταν βελτιωμένες μετεγχειρητικά και 63% των χορευτών επέστρεψαν στο προηγούμενο επίπεδο της δραστηριότητας του χορού, το 21% επέστρεψε σε μια περιορισμένη ή τροποποιημένη χορευτική δραστηριότητα, ενώ το 16% ήταν ανίκανοι να επιστρέψουν στη δραστηριότητα αυτή.

Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η προσεκτική αρθροσκοπική προσέγγιση των ασθενών αυτών όσον αφορά τη θεραπεία της μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης, της υπακάνθιας πρόσκρουσης, και της υπερελαστικότητας του θυλάκου του ισχίου μπορεί να πετύχει μια επιστροφή στη δραστηριότητα και να προσφέρει καλά έως άριστα αποτελέσματα, σε ένα μέσο χρονικό διάστημα τριών ετών.  Συνολικά 84% των χορευτών επέστρεψαν στη δραστηριότητα του χορού, αν και μόνο το 63% επέστρεψε στο προηγούμενο επίπεδο χορευτικής δραστηριότητας.

Πηγή: “Arthroscopy”, 2020