Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΘΡΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΙΣΧΙΟΥ ΣΤΗΝ ΥΜΕΝΙΚΗ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΟΜΑΤΩΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ 3 ΑΣΘΕΝΩΝ

Η αποτελεσματικότητα και οι τεχνικές δυσκολίες της αρθροσκόπησης ισχίου στην υμενική οστεοχονδρομάτωση σε μία σειρά 3 ασθενών

Τζαβέας Α.

Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Σκοπός της εργασίας

Η υμενική οστεοχονδρομάτωση χαρακτηρίζεται από μεταπλασία του αρθρικού υμένα με αποτέλεσμα τη δημιουργία οζιδίων, τα οποία μετασχηματίζονται σε χόνδρινα ή οστεοχόνδρινα σώματα. Παραδοσιακά η επέμβαση επιλογής στην αντιμετώπιση της πάθησης στο ισχίο ήταν η ανοικτή αφαίρεση των σωματίων και ο καθαρισμός της άρθρωσης. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η εκτίμηση της αρθροσκόπησης στην υμενική οστεοχονδρομάτωση του ισχίου και η καταγραφή των τεχνικών δυσκολιών.

Υλικό και μέθοδος

Μελετήθηκαν οι περιπτώσεις τριών ασθενών με πρωτοπαθή υμενική οστεοχονδρομάτωση του ισχίου που υποβλήθηκαν σε αρθροσκόπηση ισχίου. Από τους τρεις ασθενείς στους δύο η πρώτη διάγνωση έγινε προ 10ετίας ενώ στον τρίτο προ 15ετίας. Ο ένας ασθενής είχε κατά το παρελθόν υποβληθεί προ 12ετίας σε ανοικτή αρθροτομή και καθαρισμό, ενώ οι δύο σε αρθροσκόπηση προ 5ετίας. Λόγω επιδείνωσης των συμπτωμάτων και της ακτινολογικής και μαγνητοτομογραφικής εικόνας οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε επαναληπτική επέμβαση αρθροσκοπικά. Ο ένας ασθενής παρουσίασε τη νόσο σε στάδιο 2 κατά Milgram, ενώ οι δύο σε στάδιο 3. Καταγράφηκαν οι τεχνικές δυσκολίες κατά την αρθροσκόπηση και τα αποτέλεσμα της επέμβασης σε μέγιστο χρόνο παρακολούθησης τους 30, 12 και 6 μήνες αντίστοιχα για τους τρεις ασθενείς.

Αποτελέσματα

Και στους τρεις ασθενείς έγινε η προσπάθεια αφαίρεσης όσο το δυνατόν περισσότερων σωματίων και επίσης η ευρεία υμενεκτομή. Στον ασθενή με νόσο σταδίου 3 κατά Milgram έγινε παράλληλα ευρεία θυλακοτομή καθώς υπήρχε έντονη δυσκαμψία της άρθρωσης. Στον ίδιο ασθενή δεν παρατηρήθηκαν ελεύθερα σωμάτια στο κεντρικό διαμέρισμα παρά μόνο στο περιφερικό διαμέρισμα, όμως διαπιστώθηκαν προχωρημένες χόνδρινες βλάβες με μορφή γενικευμένης οστεοαρθρίτιδας. Στις τεχνικές δυσκολίες συμπεριλαμβάνονται η δυσχέρεια εισόδου στο κεντρικό διαμέρισμα, η δυσχέρεια στην παρατήρηση του περιφερικού διαμερίσματος όταν αυτό είναι πλήρες από ελεύθερα σωμάτια, η αδυναμία αφαίρεσης όλων των σωματίων, η αδυναμία προσέγγισης του οπισθίου περιφερικού διαμερίσματος, και η αδυναμία υμενεκτομής σε όλη την έκταση του θυλάκου. Ωστόσο, όλοι οι ασθενείς παρουσίασαν μεγάλη βελτίωση τόσο στο εύρος κίνησης της άρθρωσης όσο και στα επίπεδα του πόνου. Η λεπτομερής εκτίμηση της λειτουργικότητας και του πόνου έγιναν με την τροποποιημένη κλίμακα αξιολόγησης του ισχίου Harris.

Συμπεράσματα

Η αρθροσκόπηση ισχίου αποτελεί μία καλή επιλογή στην αντιμετώπιση της υμενική οστεοχονδρομάτωσης του ισχίου προσφέροντας όλα τα πλεονεκτήματα της μικρής παρεμβατικότητας τεχνικής, με ελάχιστη νοσηλεία και πολύ μικρή νοσηρότητα. Εντούτοις, παρουσιάζει το μειονέκτημα της αδυναμίας πρόσβασης σε όλους τους χώρους της άρθρωσης το οποίο επιτυγχάνεται με την ανοικτή μέθοδο. Δεδομένου ότι προσφέρει μεγάλη ανακούφιση από τα συμπτώματα, το ερώτημα για την επιλογή αρθροσκοπικής ή ανοικτής τεχνικής στην οστεοχονδρομάτωση του ισχίου θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης.